(SONETO ADICADO Á RÍA DE RIBADEO)

Cun sorriso esbozado nos meus beizos

e cos ollos pechados por instinto,

paso horas coa mente por camiños

que me arrincan o sono do meu leito.

Lembranzas de lugares e de feitos,

vivencias de cando era cativiño

e xogaba entre risas e aloumiños

coa inocencia xurdindo no meu peito.

Recordos felices perto do Eo,

que me encheron a vida día a día

nun ledo e renacente Ribadeo,

onde coñecín penas e alegrías,

momentos de tristura e de boureo

que hoxe lembro a carón da miña ría.

Eli García-Bouso

Ribadeo, 2 de outubro de 2001.